Peter Otten  Mijn artikelen mag u alleen lezen.

< Terug naar artikelen

ALLES ONDER DE KANARIE. door Peter Otten.

Ieder zijn hobby, ieder zijn opvattingen. Ik gun ieder het zijne, maar toch….

Bij ons, kwekers van Europese vogels, treedt er af en toe een nieuwe mutatie op.

Of een nieuwe combinatie van al bekende eigenschappen.

Dat is heel mooi voor de betreffende kweker, want wat nieuw is is ook gewild en in dit laatste zit de voetangel.

Onze liefhebberij speelt zich vaak af op het grensvlak tussen de liefde voor onze vogels -

de echte liefhebberij dus - en het geldelijke gewin.

Op zich is daar niets op tegen. Zoals ik al zei: ik gun ieder zijn opvattingen.

Maar … stel je voor: een nieuwe mutatie ontstaat, oogverblindend mooi, nooit vertoond en de wens van elke mutatiekweker.

Wat nu te doen? Het dilemma.

Grofweg zijn er twee mogelijkheden: óf de vogels alles zelf laten doen óf de kanarie als pleegouder inschakelen.

Het eerste is het domein van de echte liefhebber en het tweede ook, maar er is een verschil.

Hoe dat zo? De mutant-vogel legt een legsel en dat komt bij de oorspronkelijke ouders misschien ook groot, afhankelijk van de ervaring van de kweker. Een nobel streven, vol met valkuilen en klemmen.

Of we nemen het zekere voor het onzekere en leggen de eitjes onder een kanarie, liefst een die bewezen heeft een voorbeeldige ouder te zijn. Alles komt groot, het risico is immers tot een minimum beperkt.

De beroofde moeder weet niets anders te doen dan een vervolglegsel te produceren.

Weer onder de kanaries, want van die vogels laten we een hele batterij meedraaien met onze serieuze kweek.

En zo voort.

Een zekere weg tot een groot succes op korte termijn.

De vraag dient zich aan of de “gefokte”vogels ook goede kweekvogels zullen zijn.

Ik denk het wel, zij het dat er geselecteerd wordt op productie en niet op duurzaamheid.

De nieuwe kleur wordt aldus veilig gesteld en al gauw zijn er een groot aantal kopieën van onze eerste aanwinst. Iedereen gelukkig. Hier is sprake van een riante manier om een nieuwe mutatie te kopiëren in een rap tempo.

De door ons gecreëerde legkip gaat de bio-industriële kant uit.

Ik ken kwekers die stelselmatig alles onder pleegouders groot laten brengen.

Het is bij hen regel, geen uitzondering. Deze kwekers hebben uitstekende resultaten.

Waar heb ik dat nog meer gezien?

Tropenkwekers kennen de Japanse meeuw al lang als pleegouder en dat heeft hen geen windeieren gelegd.

Het onvermijdelijke gevolg was en is steevast een overproductie van pleegkinderen en dientengevolge een daling van de prijs ervan.

Ook voor vogels geldt de wet van vraag en aanbod.

Dat is een economische wet, niets meer en niets minder.

Vraag en aanbod houden elkaar in evenwicht, net als op de beurs.

Op de lange duur daalt de garantie dat de gefokte pleegkinderen het allemaal ook zelf nog klaarspelen, immers op die eigenschap wordt niet geselecteerd.

De keerzijde van de medaille dus.

Hoeft geen echt probleem te zijn, immers er zijn genoeg goede kanaries te koop.

Wel zou de fokker aan de aspirant koper duidelijk moeten uitleggen hoe zijn fokkerij is ingericht.

Dat zal bijna altijd ook gebeuren.

Het is met een beetje oplettendheid vaak ook wel te zien.

Ook het prijzenfestival op de tentoonstellingen heeft vaak iets te maken met dit gebeuren.

Dat de ene kweker andere opvattingen heeft dan de andere is duidelijk.

Beiden zullen resultaten hebben en beiden hebben plezier in hun hobby. Dat is ongelofelijk belangrijk.

Dat de ene kweker er andere opvattingen op na houdt dan de ander hoeft de werkelijke hobby niet in de weg te staan.

Maar er is nóg wat in het geding.

Het is voor de hobby van het grootste belang dat een nieuwe kleur definitief wordt vastgelegd.

Ik bedoel in zo veel mogelijk exemplaren, want dan is het risico meer gespreid.

Het zou heel jammer zijn als de mutatie of combinatie weer verloren zou gaan door louter toeval.

Ook dat moet mee wegen.

Feit is dat iets wat nog nooit vertoond is, een prijs heeft.

Er is simpel gezegd veel geld te verdienen aan bijvoorbeeld een nieuwe kleur putter of goudvink.

Wil je graag voorop lopen, dan moet je daarvoor betalen, maar als je hoog instapt, kom je ook weer op een goede manier van de kweekproducten af.

Een groot risico loop je zeker, maar dat is dus niet voor niets. Als je geduld hebt, kom je ook aan de beurt en op een veel gunstiger manier. Wat je wilt bepaal je zelf.

En over smaak valt niet te twisten.

Ik zelf vind de originele, natuurlijke kleur toch vaak het mooiste.

In wit zijn alle vogels hetzelfde!.

Over smaak valt niet te twisten.

< Terug naar artikelen